[Yaoi] เพื่อน

ข้อมูลเบื้องต้น

ถึงคุณผู้อ่านน ถ้าคุณไม่ชอบ Yaoi กรุณาทำตามที่บอกด้วยย

1. กด X ที่มุมขวา

2.  ทำตามข้อ 1

3.  ทำตามข้อ  1 เช่นเดิม

หวังว่า ไรเตอร์ คงจะไม่โดนเท้าเน้อ ไม่ใช่ละๆ หวังว่าจะมีคอมเม้นดีที่ให้กำลังใจเน้อ 

เนื้อเรื่อง

 กราบสวัสดี เอ๊ยย ไม่ใช่ละ ขอแนะนำตัวเองเลยละกัน ผม มีชื่อว่า ลอยด์ ตอนนี้ผมกำลังจะเดินไปโรงเรียนใหม่ ที่ย้ายโรงเรียนก็ไม่มีไรมาก แค่พ่อผมบอกว่า ผมทำตัวแย่ๆ ต้องไปอยู่กับตา ยาย ที่ต่างจังหวัดนี่สิ ความจริงแล้วผมไม่ได้ทำตัวแย่ๆ นา แค่ที่เรื่องบ่อยๆเอง ( นั่นแหละที่เรียกว่าทำตัวแย่น่ะ ลอยด์ เอ้ย : ไรเตอร์ ) เอาล่ะตอนนี้ผมก็ถึงโรงเรียนใหม่แล้ว โรงเรียนใหม่นี้มีต้นไม้เต็มไปหมดเลย ท่าทางจะสงบดี ผมยืนคิดอยู่ครู่นึง ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งที่ท่าทางเหมือนอาจารย์เข้ามาถาม

"นี่เธอ เป็นนักเรียนใหม่ใช่ไหม" ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาถามผมด้วยความเร่งรีบ
"คับ"
"ตามฉันมา" ว่าแล้วผมก็เดินตามที่เขาบอกจนมาหยุดที่หน้าห้องที่เขียนไว้ว่า "ห้องผู้อำนวยการ"
"เอ้าเข้าไปสิ ผอ. รออยู่นะ" โหยจะเร่งผมทำไมเนี่ยรีบร้อนจรืงๆ
"ขออนุญาตินะคับ" เพื่อรักษารูปลักษณ์ทำตัวให้มีมารยาทไว้ก่อนน
"เธอ นักเรียนใหม่ ใช่ไหม มาๆ นั่งก่อนๆ" 
"อ่าคับ"
"อืมม ผอ. ยังไม่ได้เลือกห้องเรียนไว้ให้เธอด้วยสิ เอาเป็นว่าเธอเรียนที่ห้อง 3 ละกันนะ เดี๊ยวผอ. ให้อาจารย์นำทางให้" แล้วท่านผอ. ก็รีบโทรเรียกอาจารย์ทันที สักพักก็มีอาจารย์ผู้หญิงเดินเข้ามา
"ขออนุญาตินะคะ ผอ. มีธุระอะไรกับฉันหรอคะ"
"พานักเรียนใหม่ไปที่ห้อง 3 ด้วยนะ ฝากด้วยล่ะ"
"ค่ะ เอ้าเธอไปกัน"
"คับ" ผมกับอาจารย์หญิงคนนั้นก็เดินมาเรื่อยๆจนถึงห้องที่มีป้ายเขียนว่า "3/3"
"เอ้า!!นักเรียนเงียบๆกันหน่อย วันนี้ครูมีนักเรียนใหม่มาแนะนำ เข้ามาสิ" อาจารย์หญิงบอกนักเรียนให้เงียบก่อนจะเรียกผมเข้าไป
"เอ่อ . . . ผมชื่อ ลอยด์ ผมเพิ่งย้ายมาจากกรุงเทพ ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ" หลังจากที่ผมพูดเสร็จก็เริ่มมีเสียงซุบซิบกัน
"อืมม นาย นัท ที่ข้างๆ มีใครนั่งรึเปล่าจ๊ะ"
"เอ๊ะ? ไม่มีคับ" เด็กชายนามว่า "นัท" ตอบ
"งั้น ลอยด์ ไปนั่งข้างๆนัทนะจ๊ะ เดี๊ยวครูให้นัทพาเดินโรงเรียนนะ เข้าใจไหมจ๊ะ นัท"
"คับ" เมื่อเด็กชายนามว่า "นัท" พูดเสร็จอาจารย์หญิงก็บอกให้ผมไปนั่ง
"ยินดีที่ได้รู้จักนะนัท"
"เช่นกันลอยด์"

แล้วผมก็เรียนไปเรื่อยๆจนถึงช่วงกลางวันนัทก็พาผมเดินดูโรงเรียน นัทพาผมเดินดูเรื่อยๆ แต่อยู่ๆนัทก็หยุดชะงักขึ้นในระหว่างที่เรากำลังเดินกลับห้องและหันมาบอกกับผมว่า "ลอยด์ นายพยายามอย่าไปยุ่งกับพวกพี่ ม.5 ละกันนะ ขอเตือนเอาไว้ ไม่งั้นจะเสียใจทีหลัง" เอ๊ะ? อะไรหว่า ไม่ให้ยุ่งกับพวกรุ่นพี่ ม.5 ทำไมกัน ช่างเหอะ แค่ไม่ยุ่งกับรุ่นพี่ ม.5 แค่นั้นสินะ ในขณะที่ผมกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ ก็เหลือบไปเห็นนัท ยืนคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง คุยกันอะไรไม่รู้ท่าทางสนุก เอ๊ะ รึว่าจะเป็นแฟนนัท อ๊ะ เจ้าตัวเดินมาละแซวซักหน่อยละกัน

"คุยกับแฟนอยู่รึไง นัท"
"แฟนบ้าอะไรเล่า ใช่ซะที่ไหน" อันแหน่ะร้อนตัวเลยนะ
"แล้วจะร้อนตัวทำไมล่ะ"
"ไม่ได้ร้อนตัวซักหน่อย กลับห้องได้แล้ว!!" แหน่ะมีเปลี่ยนเรื่อง ร้อนตัวชัดๆ แล้วผมก็โดนเจ้านัทลากกลับห้อง
"จะลากทำไมเนี่ย เดินเองได้นา"
"อ๊ะ โทดทีๆ แบบว่าลืมตัว" พอนัทพูดจบก็แสดงอาการออกอายนิดๆ
"ช่างเหอะๆ ป่ะกลับห้อง"
"อื้อๆ" พวกเราเรียนกันไปเรื่อยๆผมเห็นนัทมองออกไปนอกหน้าต่างอยู่บ่อยๆจนโดนอาจารย์ด่า จนในที่สุดก็เลิกเรียนผมรีบเก็บของเพราะอาจารย์สั่งงานเยอะมากก ไม่รีบกลับมีหวังไม่เสร็จแน่ๆ ระหว่างที่ผมกำลังเดินลงมาก็เห็นพี่ ม.5 เดินผ่านมา แต่ผมทำเป็นไม่สนใจ จึงเดินผ่านไปแต่ว่า
"อ้าว นายเด็กใหม่ใช่ไหมเนี่ย ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย" ผมสะดุ้งเลยเมื่อเขาเอามือมาแตะไหล่ผม
"คะ. . .คับ"
"หือ? ท่าทางใช้ได้นี่นา" 
"เอ๋?" ขณะที่ผมกำลังงงอยู่พี่เขาก็พลักผมติดกำแพง
"โอ๊ย!!" เมื่อผมกำลังลุกขึ้นพี่เขาก็เอาหน้าเข้ามาใกล้หน้าผม
"ยะ. . .อย่านะ!!"
"หึหึ" อย่าเข้ามาใกล้สิฟะ ขนลุกนะเฟ้ยย อ๊ากกกใครก็ได้มาช่วยที
"หยุดนะ!!" อยู่ก็มีเสียงๆหนึ่งที่รู้สึกคุ้นๆหูดังขึ้น
"อะ อ้าว นึกว่าใครที่แท้ก็แกเองรึ นัท" เห นัทหรอ ทำไมถึงยังอยู่ที่นี่อีกล่ะ
"จะทำอะไร ลอยด์น่ะ"
"หึหึ ทำอะไรรึ ก็รู้ๆกันอยู่"
"ถ้างั้นก็หยุดซะ"
"หยุดงั้นหรอ ก็ได้ๆ ถ้าติดว่าเป็นประธานนักเรียนนะ ป่านนี้โดนไปนานแล้วล่ะ" เอ๋ นัทเป็นประธานนักเรียน ไม่จริงใช่ไหมเนี่ยยย
"งั้นหรอ งั้นก็ไปสิ"
"หึหึ" แล้วพี่คนนั้นก็เดินจากไป
"นัท นายเป็นประธานนักเรียนหรอ"
"อือ เพิ่งเป็นเมื่อ 2 วันก่อนเอง"
"หรอ แล้วทำไมยังอยู่ที่นี่ล่ะ"
"ก็งานโรงเรียนมันเยอะนี่นา เลยต้องอยู่ทำน่ะ"
"แล้วทำไมไม่บอกล่ะ"
"แล้วทำไมไม่ถาม"
"อย่าย้อน"
"ก็. . .ไม่อยากให้รู้นี่นา"
"ทำไมถึงไม่อยากให้รู้ล่ะ"
"ก็. . .บอกไม่ได้น่ะ"
"ช่างเหอะ งั้นกลับบ้านละ" ผมสะพายกระเป๋าเตรียมตัวกลับบ้าน
"เดี๊ยวสิ อยู่เป็นเพื่อนก่อนได้ไหม" ผมหยุดชะงักแล้วหันกลับมามองนัท
"หือ?" 
"ได้ไหม"
"เฮ้อ ก็ได้ๆ อยู่เป็นเพื่อนด้วยก็ได้"
"ขอบใจนะ ลอยด์"
"ไม่เป็นไรๆ เดี๊ยวทำงานรอก็ได้"
"อื้อ" แล้วผมก็เดินตามนัทไปที่ห้องกรรมการนักเรียน พอผมเดินเข้าไปก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนคุยกับนัทเมื่อตอนกลางวันยืนอยู่ที่หน้าต่าง
"รอเดี๊ยวนะ ลอยด์"
"อือ" แล้วนัทก็เดินเข้าไปคุย ผมก็ยืนรอนัท ผมเห็น 2 คนนั้น คุยกันท่าทางเครียดน่าดู แล้วผู้หญิงก็วิ่งหนีออกจากห้องนั้นเลย
"มีไรรึป่าว นัท" ผมเดินเข้าไปถามนัท
"ป่าว ไม่มีอะไรหรอก"
"หรอ" ผมเห็นนัทท่าทางแย่ลงจึงถามไป "เป็นไข้รึเปล่าน่ะ"
"ปะ . . . ป่าว"
"งั้นเราทำงานรอนะ"
"อือ" พอผมทำงานจนเสร็จผมก็เดินไปหานัทก็พบว่า นัทล้มลงไปนอนกับพื้นแล้ว
"เฮ้ย นัททำใจดีๆไว้"
"ปวด. . . หัว"
"ตัวนายร้อนจี๋เลยนี่นา ไหนบอกไม่ได้เป็นไข้"
"ก็. . .กลัวนายเป็นห่วง"
"รอเดี๊ยวนะ เดี๊ยวพานายไปห้องพยาบาลอดทนไว้นะ"
"อะ. . .อือ" ผมรีบพยุงนัทไปห้องพยาบาลด้วยความรีบร้อน พอไปถึงห้องพยาบาลผมก็พานัทไปนอนที่เตียงแล้วผมก็เตรียมยากับน้ำ แล้วผมก็ไปปลุกนัทให้มากินยา
"เฮ้ย นัท ลุกขึ้นมากินยาก่อนเร็ว"
"อะ. . .อือ" พอนัทลุกขึ้นมากินยาผมก็ประคองนัทไว้ไม่ให้ล้ม
"ขอบใจนะ. . .ลอยด์"
"ไม่เป็นไรๆ นายไปนอนพักเถอะ" ขณะที่ผมกำลังจะเดินพานัทไปนอนที่เตียงนั้นก็ดันสะดุดขาตัวเองล้มอีก
"อ๊ะ!!"
"โอยย"
"ไม่เป็นไรใช่ไหม ลอยด์"
"อะ. . .อือ อ๊ะ!!" ผมตกใจมากสภาพตอนนี้มันแบบว่า ผมโดนนัทคร่อมอยู่ =[]=""
"เป็นไรป่าว"
"ปะ. . .ป่าว"
"อะ ลุกขึ้นสิ"
"อะ. . .อื้อ" แล้วผมก็พานัทไปนอนบนเตียง ตอนนี้ผมไม่กล้าสบตานัทเลยไม่รู้เป็นอะไร ผมพยายามหันหน้าหนีเวลานัทมองมาไม่รู้ว่าเป็นอะไรจู่ก็หน้าแดง จนกระทั่งนัทหลับไป ผมก็เดินขึ้นไปเก็บของให้นัท แล้วก็เดินลงมาพบว่านัทลุกขึ้นมานั่งแล้ว
"ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม นัท"
"อื้อ"
"กลับบ้านเองได้ไหม"
"เอ๋"
"ไปล่ะ" 
"ดะ. . . เดี๊ยว" ผมไม่ได้ฟังที่นัทพูด ผมรีบเดินออกมาจากห้องพยาบาลและเดินกลับบ้าน พอถึงบ้านผมรีบขึ้นห้องนอนปิดประตูล็อกกลอนแล้วก็ล้มตัวลงนอนบนโซฟาแล้วก็หลับไป หลังจากวันนั้นผมแทบไม่ได้คุยกับนัทเลย เพราะนัทพยายามหนีหน้าผมทุกครั้งไม่รู้เป็นไร จนกระทั่งผ่านมา 1 สัปดาห์ผมเริ่มหงุดหงิดนิดหน่อยจึงเดินไปหานัท
"นัท มีเรื่องจะคุยด้วย" ผมเดินเข้าไปที่ห้องกรรมการนักเรียนที่มีเพียงนัทนั่งทำงานอยู่ ดูท่าทางนัทจะตกใจมากที่เห็นผมเดินเข้ามาหาเขา
"ทำไมนายถึงเอาแต่หลบหน้าฉัน"
"กะ. . .ก็"
"ก็อะไร"
"ก็คิดว่า นายโกรธเราอยู่น่ะ"
"โกรธ? ทำไมต้องโกรธนายล่ะ"
"ก็เมื่อวันนั้นนายทำท่าเหมือนโกรธเราอยู่อ่ะ"
"วันนั้นฉันไม่ได้โกรธนายซะหน่อย แค่อารมเสียที่นายโกหกนิดหน่อย แล้วก็อีกเรื่อง. . ." จู่ๆผมก็หน้าแดงขึ้นมา อ๊ากก เป็นไรเนี่ยย จู่ๆก็หน้าแดงขึ้นไป
"เรื่อง?"
"ชะ. . .ช่างมันเถอะ ไม่มีอะไรหรอก" ผมหันหน้าหนีเพราะอะไรไม่รู้ 
"ลอยด์ เรามีเรื่องนึงจะบอก"
"หือ?"
"ถ้าเราบอกไปแล้วนายคงไม่โกรธนะ"
"เรื่องอะไรล่ะ"
"คือ . . . เราชอบนายนะ ลอยด์. . ." ผมอึ้งไปเลย อึ้งไปเลยไม่นึกว่านัทจะชอบผม อยู่ๆน้ำตาผมก็ไหลออกมา
"เฮ้ย ลอยด์เป็นไรป่าว"
"มะ. . .ไม่รู้ อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมา"
"ขอโทดที่บอกนะ"
"จะ. . .จะขอโทดทำไมล่ะ นะ. . .ในเมื่อเราเองก็ชอบนายนะ นัท" ผมหันไปยิ้มให้นัท จู่ๆนัทก็ก้มลงมาจูบผมแบบไม่ให้ตั้งตัว
"กลับกัน"
"อื้อ"
ถึงจะพบกันไม่กี่วัน แต่ก็ทำให้ความรักเกิดขึ้นมาได้ . . .